Προχθές, μέρα εκλογών, βρέθηκα με τον πατέρα μου σε ένα κοντινό χωριό θέλοντας να του κρατήσω παρέα στα καθήκοντα του ως επόπτης. Κατέβηκα λοιπόν από το αυτοκίνητο να απολαύσω το επαρχιακό αεράκι. Πιο δίπλα μία παρέα από πιτσιρίκια, θα ήταν 11-12 χρονών, έπαιζε στο προαύλιο του σχολείου που είχε γίνει εκλογικό τμήμα. Κάποια στιγμη το ένα απ' αυτά λέει με έκπληξη: "Ήρθε και αυτός από τη Χρυσή Αυγή"! Δεν δίνω πολύ σημασία και συνεχίζω να κάνω αμέριμνος το τσιγάρο μου. Μέσα σε δευτερόλεπτα τα πιτσιρίκια αρχίζουν όλα μαζί να τραγουδούν διασκευές γνωστών χιπ-χοπ ασμάτων τα οποία όμως περιέχουν ευαίσθητους στίχους όπως "αλβανέ να πας στο διάολο" και "ψόφος στους Τούρκους".
Έρχεται αμέσως ο πατέρας μου, μπαίνουμε στο αμάξι και εγώ μέσα σε κατάσταση ψυχολογικής κατάρρευσης του εξιστορώ τι συνέβηκε μόλις. Σημείωση, είχα την τύχη να μεγαλώσω σε οικογένεια με αριστερό παρελθόν και δημοκρατικές ευαισθησίες, παρότι ο πατέρας μου ανήκει σε κόμμα αμφιβάλλου αριστερής αντίληψης. (Όχι το ΠΑΣΟΚ, το άλλο) Ελάχιστες φορές έχω εκφράσει ρατσιστικές απόψεις ακόμα και από τότε που ήρθαν οι Αλβανοί πρόσφυγες και όλος ο κόσμος τους αντιπαθούσε. Για να επιστρέψω λοιπόν σε αυτά που έλεγα μου απαντάει ο πατέρας μου: "και δεν τους είπες τίποτα, δεν τους έδωσες κανά δυο χαστούκια κτλπ".
Πράγματι κάποιος έπρεπε να πει σ' αυτά τα πιτσιρίκια να βάλλουν να δούνε Μαθήματα Αμερικάνικης Ιστορίας για να καταννοήσουν το πως λειτουργεί ο φασισμός. Αλλά αρκεί μόνο αυτό;
Η φασιστική και εθνικιστική ιδεολογία σε όλες τις εξάρσεις της είχε πάντα ρίζες πολύ βαθιές στο σύστημα. Στην Ελλάδα, λόγω της ιστορίας της, με τη μεταπολίτευση άρχιζε να περνάει στο περιθώριο. Ήταν όμως έτσι; Μετά την χούντα αν και στο περιθώριο ο φασισμός έχει αφήσει κάποιες σπίθες αναμμένες. Ακόμα και η παρέμβαση του "εθνάρχη" Καραμανλή για να μετατραπούν οι ποινές των συνταγματαρχών σε ισόβια κάθειρξη αντί της θανατικής καταδίκης δείχνει ανοχή απέναντι στον φασισμό. Μετά από τη χάρη που έλαβε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ιδρύει φυλακισμένος την ΕΠΕΝ (Εθνική Πολιτική Ένωσις) και διορίζει ως αρχηγό της νεολαίας τον τωρινό Γ.Γ. της
Χρυσής Αυγής,
Νίκο Μιχαλολιάκο του οποίου τα ηνία αναλαμβάνει στη συνέχεια ο
Μάκης Βορίδης, πρώην βουλευτής του
ΛΑΟΣ και νυν της
ΝΔ. Οι σχέσεις της παράταξης της Νέας Δημοκρατίας με ακροδεξιές οργανώσεις αλλά και τη σχετική ιδεολογία άρχισαν να διαφαίνονται απο τότε. Στις δεκαετία του '80 ακροδεξιές συμμορίες αναλαμβάνουν καθήκοντα, όπως το σπάσιμο απεργιών και της απαραίτητης βίας που τις συνόδευε. Αποκορύφωμα αυτών αποτελούν οι επιθέσεις ακροδεξιών και μελών της ΟΝΝΕΔ σε καταλήψεις σχολείων το 1990-91 με αποτέλεσμα τη δολοφονία του Τεμπονέρα από τον πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας Ιωάννη Καλαμπόκα.
Τη δεκαετία που ακολουθεί η ακροδεξιά βρίσκεται και πάλι στο περιθώριο αλλά αποκτά έναν καινούργιο αντίπαλο τους μετανάστες, Γενικά εκείνο το διάστημα αν και υπάρχει μια έξαρση κατά των μεταναστών οι Έλληνες είναι παγιδευμένοι στο δικομματισμό καθώς πολλές φορές η ύπαρξη μεταναστών τους ευννοεί καθώς έβρισκαν φθηνό εργατικό δυναμικό.
Το 2004 η Εθνική Ελλάδας αναδεικνύεται πρωταθλητής Ευρώπης. Η εθνική υπερηφάνια φτάνει στο αποκορύφωμα της καθώς συνοδεύεται και από του Ολυμπιακούς Αγώνες και βοηθάει την Ελλάδα να βγει στο προσκήνιο. Λίγους μήνες μετά η Ελλάδα χάνει από την Αλβανία με 2-1 και οι εδώ πρόσφυγες βγαίνουν να πανηγυρίσουν για την επιτυχία της ομάδας τους. Στη Ζάκυνθο νεαρός μαχαιρώνει θανάσιμα έναν αλβανό και άλλοι δύο εισάγονται στο νοσοκομείο με ελαφρά τραύματα. Στα αστικά κέντρα ξεσπούν φασαρίες μεταξύ Αλβανών και Ελλήνων με πολλούς τραυματίες και από τις δύο πλευρές. Κάνει τότε την εμφάνιση της η οργάνωση οπαδών Γαλάζια Στρατιά , η οποία είναι παρακλάδι της Χρυσής Αυγής και αρχίζει να επηρεάζει πλατιά τους λάτρεις του ποδοσφαίρου.
Καταλυτικός στην ακροδεξιά έξαρση από τότε και έπειτα είναι ο ρόλος των ΜΜΕ, οπού προσδίδουν στην ακροδεξιά και κυρίως στο ΛΑΟΣ έναν αέρα lifestyle. Αφιερώματα σε μεσημεριανές εκπομπές στον Καρατζαφέρη ή στο ζευγάρι Άδωνις Γεωργιάδης-Ευγενία Μανωλίδου δίνουν και παίρνουν. Το ΛΑΟΣ από ακροδεξιά καρικατούρα της Νέας Δημοκρατίας γίνεται το κόμμα των επωνύμων και των "καλλιτεχνών". Καταφέρνει να μπει στη βουλή και το 2009 αυξάνει θεαματικά τα ποσοστά του. Συνεργάζεται μετά την είσοδο στο ΔΝΤ με τις φιλομνημονιακές δυνάμεις, ψηφίζοντας το πρώτο μνημόνιο και συμμετέχοντας στην οικουμενική κυβέρνηση Παπαδήμου, χάνει τα ποσοστά του και μένει εκτός βουλής.
Το σύστημα όμως χρειάζεται το ακροδεξιό πρόσημο. Η κυβέρνηση πριν τις εκλογές αναδεικνύει το μεταναστευτικό ως πρωτεύον ζήτημα. Η Χρυσή Αυγή εκτοξεύει τα ποσοστά της από 0,29% σε 6,92%. Η ακροδεξιά πλέον δεν αρκείται μόνο στο λόγο αλλά και στον ακτιβισμό. Και η αλήθεια είναι οτί είναι δυο φορές πιο επικίνδυνη. Που βρίσκει πάτημα λοιπόν η Χρυσή Αυγή;
Η Χρυσή Αυγή δρα εκεί που αδυνατεί να δράσει η αριστερά. Το μεταναστευτικό πρέπει να το παραδεχτούμε όλοι ότι αποτελεί μεγάλο ζήτημα. Τόσα χρόνια αντιμετωπίζαμε το ζήτημα ως ανθρωπιστικό και όχι ως πολιτικό. Το "Έλληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι!" είναι σωστό ως σύνθημα αλλά το να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι ακούγοντας μας ο λαός θα στραφεί στην αριστερά είναι γελοίο. Η έξαρση της εγκληματικότητας σε περιοχές που ζει μεγάλος αριθμός μεταναστών είναι πραγματική. Τα δίκτυα παρεμπορίου και ναρκωτικών έχουν πλουτίσει με την κρίση και στην κορυφή αυτών των κυκλωμάτων βρίσκονται ή Έλληνες ή ξένοι δουλέμποροι. Το να απαιτείς αστυνόμευση σε εκείνες τις περιοχές δεν είναι στροφή προς τα δεξία! (αν και σημαντικός παράγοντας είναι και το ποιόν του αστυνομικού σώματος) Τη δουλειά που είναι να κάνει ο αστυνομικός στον Αγ. Παντελεήμονα την κάνει πλέον ο χρυσαυγίτης μαχαιρώνοντας μετανάστες οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό δεν είναι υπαίτιοι για αυτό που γίνεται. Το να κυνηγήσεις την λαθρομετανάστευση απαιτώντας να αποκαλυφθούν τα κυκλώματα σωματεμπορίας σε συνεργασία με τα γειτονικά κράτη και όχι τοποθετώντας νάρκες στα σύνορα για να αποδεκατίζεις οικογένειες προσφύγων επίσης αποτελεί μέγιστο ανθρωπιστικό καθήκον. Το να κλείσεις τις βάσεις του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα δεν αποτελεί απαραίτητα την κάθοδο των Τούρκων στην ελληνική επικράτεια. Η μόνη βοήθεια που προσφέρουν αυτές οι βάσεις είναι η ευκολότερη εξόρμηση των αμερικάνων στη Μέση Ανατολή με αποτέλεσμα την μετακίνηση ολόκληρων πληθυσμών. Αλλά και αυτό να μη είναι εύκολο, λόγο της πολιτικής συγκυρίας, θα πρέπει επιτέλους να καταδικαστεί η συνθήκη του Δουβλίνο ΙΙ. Αν έχει σαν αποτέλεσμα την απεμπλοκή της Ελλάδας από τη συνθήκη του Σένγκεν ας είναι έτσι! Ούτως ή άλλως σε θέματα λαθρομετανάστευσης δεν έχει βοηθήσει και πολύ τα τελευταία χρόνια. Σε λίγο δεν θα έχουμε να φάμε και θα σκεφτόμαστε αν θα ταξιδεύουμε με διαβατήριο ή ταυτότητα; Η αριστερά πρέπει να είναι μία ειλικρίνης δύναμη και να πείσει τον λαό λέγοντας του και τις θυσίες που πρέπει να κάνει. Επιπλέον θα πρέπει να υποστηρίξει και να δημιουργήσει δομές αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης. Την ημέρα των εκλογών η Χρυσή Αυγή έστειλε τα μέλη της να σβήσουν τις πυρκαγιές. Θέλουμε να συνεχίσει η παρακρατική συμμορία να κάνει ανθρωπιστικό-φιλολαϊκό έργο παράλληλα με τις δολοφονικές επιθέσεις; Πέρα από το να διεκδικούμε τη διακυβέρνηση της χώρας είναι απαραίτητο να χτίσουμε και τις λαϊκές δομές που είναι απαραίτητες για να σταθεί μία τέτοια διακυβέρνηση. Ο Τσάβεζ και ο Μοράλες δεν θα άντεχαν για πολύ αν δεν είχαν τη λαϊκή στήριξη. Τέλος, ο κόσμος από ότι καταλάβαμε ήξερε πολύ καλά τι ήταν η Χρυσή Αυγή πριν την ψηφίσει. Αυτή ξέρουνε αυτή εμπιστεύονται και ας είναι νεοναζί. Θα πρέπει όμως να αναδείξουμε και τη Χρυσή Αυγή που δεν ξέρουνε. Πριν κάτι χρόνια πρώην μέλος της Χρυσής Αυγής και ταμίας της, ο Χάρης Κουσουμβρής, αποκάλυψε και με ντοκουμέντα την χρηματοδότηση της οργάνωσης από βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Παράλληλα υπάρχουν έγγραφα τα οποία δείχνουν τον Μιχαλολιάκο και τον Πλέυρη τον πρεσβύτερο σαν πράκτορες τη ΚΥΠ.
Το φίδι έχει ήδη ξετρυπώσει από το αυγό του και η δεξιά πλέον γυρνάει το χρόνο 50-60 χρόνια πίσω. Αν δεν το "σκοτώσουμε" το φίδι είναι ικανό όχι μόνο να έρπεται στην αυλή μας αλλά και να γεννήσει αυγά και τότε θα είμαστε εμείς που θα βρεθούμε στο λάκκο με τα φίδια.
