Νεοέλληνα άκου

Κρίση. Καπιταλιστική, οικονομική, κοινωνική, πολιτισμικη... Μάλλον γενική! Το βλέπεις εδω και χρόνια μας το ετοίμαζαν. Από το γρήγορο άδειασμα των ταμείων σε off shore επενδύσεις, από τους μετανάστες που "μας κλέβουν τις δουλειές", από το όλο και μεγαλύτερο ποσοστό νέων που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το να έχουν ωραίο αμάξι, χαζή γκόμενα και λεφτά ή από εκείνους τους "αδύναμους" που το μόνο διέξοδο που βρήκαν είναι τα ναρκωτικά ακόμα και από τα είδωλα του Fame Story, τα φρικιά της Αννίτας Πάνια και τη Eurovision. Και εσύ εκεί νεοέλληνα σαν τον κυρ-Παντελή είπες "δε βαριέσαι" και συνέχισες να στηρίζεις τις ελπίδες σου στο εκάστοτε κόμμα εξουσίας. Άλλωστε δεν ήθελε και πολύ κόπο. Μία ψήφος και έτοιμη η θεσούλα στο δημόσιο για εσένα και τους συγγενείς. Σε λυπάμαι... Κοίτα τώρα που έφτασες. Χωρίς ελπίδες και όνειρα καθώς τα ξεπούλησαν σε μία νύχτα. Αργείς όμως να ξυπνήσεις. Πάντα "εντός πλαισίου". Έτσι στο διδάξαν στα σχολεία, έτσι στο διδάσκει το χαζοκούτι, η εκκλησία, το αφεντικό. Πρέπει όμως κάποια στιγμή να ξυπνήσεις. Δεν το βλέπεις? Σε φοβούνται! Το κλομπ του μπάτσου, η πόρτα ασφαλείας στις τράπεζες, η υπόννοια του αφεντικού για απολύσεις κρύβουν πίσω από το σκληρό τους προσωπείο έναν φόβο για σένα. Φοβούνται μήπως και ξυπνήσεις από το λήθαργο γεμάτος ενέργεια, ιδέες και όρεξη για κάτι καλύτερο. Γιατί το ξέρουν ότι αυτό το σύστημα είναι μηχανισμός που όσο καλά και να λειτουργεί δεν μπορεί να στηριχτεί παρα μόνο σε μηχανές. Εσύ όμως δεν είσαι μηχανή... ή μήπως είσαι?