Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Οικονομική κρίση και κοινωνική αριστερά



Όλοι πλέον ξέρουν ότι ο καπιταλισμός έχει πάψει να είναι το σύστημα που μπορεί να διατηρήσει τις κοινωνικές ισορροπίες. Απανωτές κρίσες της οικονομίας πιέζουν τα κατώτερα στρώματα όλο και περισσότερο. Το λεγόμενο "κράτος δικαίου" έχει γίνει πλέον ανέκδοτο ακόμα και για χώρες όπως η Σουηδία όπου λόγω ιστορικών συνθηκών ο καπιταλισμός μέσω της σοσιαλοδημοκρατίας είχε καταφέρει να αναπτυχθεί σχετικά ανθρώπιστικα. Όσον αφορά την Ελλάδα τα στοιχεία είναι τρομακτικά: Περίπου 650000 άνεργοι, σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές, ψάχνουν να βρουν τρόπο να ζήσουν ενώ οι μικρές επιχειρήσεις η μια μετά την άλλη οδηγούνται σε κλείσιμο. Με πραγματικά ποσοστά (υπολογίζοντας ότι οι κοινωνικές ομάδες που απασχολούνται είναι γύρω στα 6000000) μιλάμε για ένα ποσοστό της τάξης του 10%. Η χώρα οδηγείται σε χρεωκοπία και η ΕΕ την έχει εδώ και καιρό υπο επιτήρηση. Πράγμα που σημαίνει ότι η οικονομική μας πολιτική καθορίζεται καθαρά απο τις Βρυξέλλες. Από την άλλη οι μεγάλες επιχειρήσεις βγάζουν κέρδη και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις μεγαλύτερα από αυτα που έβγαζαν πριν την κρίση.
Ακόμα και αν κάποιος το αναλύσει με κοινωνιολογικούς όρους είναι σίγουρο ότι, υπό αυτές τις συνθήκες, η Ελλάδα είναι ένα καζάνι που βράζει. Ήδη έχουν αρχίσει τα πρώτα ξεσπάσματα μετά την οικονομική κρίση (Δεκέμβρης, αγροτικές κινητοποιήσει καθώς και οι πρόσφατες κινητοποιήσεις στα λιμάνια) και είναι σίγουρο ότι θα συνεχίσουν να ξεσπάνε από τη στιγμή που συνεχώς οδηγούμαστε σε όλο και χειρότερες καταστάσεις.
Θα περίμενε κανείς λοιπόν κάτω από συνθήκες κρίσης η αριστερά να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο καθώς έχει ως αυτοσκοπό να δουλεύει για τις ανάγκες του λαού. Αμ δε! Η αριστερά στο σύνολο της ακόμα είναι περιθωριοποιημένη όχι μόνο εκλογικά αλλά και κινηματικά. Το ΚΚΕ αν και έχει ένα δυναμικό αρκετά ισχυρό δεν είναι άξιο να κινήσει καταστάσεις με τις σεχταριστικές του λογικές. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε περίοδο ψυχανάλυσης και δεν προχωράει λόγω των προστριβών που δημιουργούνται από την κόντρα που έχει η ηγεσία της μεγαλύτερης συνιστώσας του (να γίνω πιο σαφής?) με την βάση του.Η εξωκοινοβουλευτική αριστερά δεν έχει τα πολιτικά κότσια να ξεφύγει από τον φοιτητοκεντρισμό της. Φτωχή πολιτική ατζέντα που τα μόνα αιτήματα έχει την κατάργηση των ΚΕΣ και την απόσυρση του Νόμου-Πλαισίου. Έτυχε τις προάλλες να διαβάζω προκύρηξη μιας αρκετά πολιτικοποιημένης οργάνωσης στο χώρο της αριστεράς που ενώ μιλούσε για την εξέγερση του Δεκέμβρη έθετε στο τέλος μόνο αιτήματα που αφοράν το χώρο των ΑΕΙ-ΤΕΙ. Δεν λέω ότι τα παραπάνω αιτήματα δεν είναι δίκαια. Κάθε άλλο!!! Αλλά πιάνουν ένα ελάχιστο ποσοστό του λαού.
Ο κόσμος όπως έγραψα παραπάνω ούτως η άλλως θα ξεσηκωθεί. Το θέμα είναι αν η αριστερά θα συσπειρώσει και θα ενώσει τις διάφορες κοινωνικές ομάδες που πλήτονται ή θα ξεπεραστεί από τον ίδιο το λαό ιστορικά και πολιτικά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου