Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Αγανάκτηση

Χθες μετά από πολλά χρόνια ξαναγύρισε στο μυαλό μου η σκέψη να μαζέψω τα μπογαλάκια μου και να σηκωθώ να φύγω από την Ελλάδα. Επι 2 ώρες έτρεχα να ξεφύγω από τα ΜΑΤ και τα χημικά για να μην φάω ξύλο επειδή διαδήλωνα ειρηνικά και όταν επιτέλους όλο αυτό το κυνηγητό τελείωσε έμαθα και για τους νεκρόυς στην Αθήνα. Με ποιους να τα πρωτοβάλλω? Με τα γαμημένα τα μπαχαλάκια που δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει μαζικό κίνημα και τόσα χρόνια σπάνε ότι βρουν νομίζοντας οτί είναι επαναστάτες? Τόσα χρόνια δεν είχαμε θρηνήσει θύματα κάποτε θα συνέβαινε και αυτό... Με την αριστερά (αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σοβαρά αυτός ο όρος) που δεν έμαθε ακόμα να περιφρουρεί μια πορεία φοβούμενη ότι θα της κολλήσουν την ταμπέλα του ΚΚΕ? Με τα αφεντικά που ανάγκασαν αυτούς τους ανθρώπους να δουλεύουν ενώ γνώριζαν ότι θα υπάρξουν φασαρίες και μάλιστα τους απείλησαν ότι θα τους απολύσουν? Με την αστυνομία που χθες μπούκαρε σε σπίτι και στο Στέκι Μεταναστών στα Εξάρχεια και άρχισε να δέρνει και να συλλαμβάνει κόσμο? Κε Παπανδρέου αν πιάσετε τους υπαίτιους της τραγωδίας αυτής θα πρέπει να συλλάβετε και τον Βγενόπουλο και τον κάθε μεγαλοεπιχειρηματία που φέρεται στους εργαζόμενους σαν να είναι σκλάβοι του. Και αν αυτοί που έβαλαν φωτιά στη Marfin καταδικαστούν σε ισόβια ο Βγενόπουλος θα πρέπει να καταδικαστεί σε τρις ισόβια. Βέβαια για να τα κάνετε όλα αυτά θα πρέπει να έχετε και λίγο τσίπα, μια λέξη που όσο και να ψάξετε δεν θα βρείτε τι σημαίνει γιατί δεν υπάρχει στα αγγλικά. Αν είχατε λίγη τσίπα βέβαια εσείς και τα φιλαράκια σας στη ΝΔ και στο ΛΑΟΣ θα έπρεπε να είχατε αυτοκτονήσει εδώ και πολύ καιρό.
Στο ράδιο Αρβύλα χθες μιλούσαν πάλι για τον κακό και βολεμένο λαό που κοιτάει το προσωπικό του συμφέρον. Εγώ πιστεύω ότι αυτή η λογική έχει κατα ένα μεγάλο ποσοστό αλλιωθεί από το ίδιο το σύστημα καθώς είναι από μόνο του αυτοκαταστροφικό. Ναι, ακόμα υπάρχουν βολεμένοι... Αλλά υπάρχουν και πολλοί που καταλαβαίνουν σε τι τραγική κατάσταση έφτασε η χώρα. Ο λαός πλέον φοβάται αλλά είναι πιο αλληλέγγυος από ποτέ. Θυμίζει λίγο από τις μέρες του Πολυτεχνείου που προσπαθούσε να βοηθήσει τους φοιτητές στέλνοντας τρόφιμα, φάρμακα και άσυλο σε αυτούς που τους κυνηγούσαν. Εγώ προσωπικά το ένιωσα αυτό όταν γλίτωσα παραλίγο τη σύλληψη επειδή μπήκα σε ένα μπακάλικο. Η γύναικα που το είχε μπορεί να είχε ψηφίσει ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ αλλά ήταν πρόθυμη να μας προσφέρει και να μας βοηθήσει. Για αυτό και εγώ αναθεώρησα. Αυτοί οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι είναι που αγαπάω και δεν φεύγω. Και ας το βάλει στο μυαλό του ο κάθε αριστερός ή αναρχικός. Για αυτούς τους ανθρώπους κατεβήκαμε στο δρόμο χθες και όχι για να κάνουμε το κομμάτι που αρμόζει στην ιδεολογία μας. Η επανάσταση θα έρθει όταν καταφέρουμε να πείσουμε αυτούς τους ανθρώπους ότι όντως έχουμε να προσφέρουμε κάτι διαφορετικό...